نقد يازي ninja gaiden sigma 2

شمشیر ریو، برنده تر از همیشه

به جرات می توان گفت که عنوان Ninja Gaiden یکی از قدیمی ترین و محبوب ترین بازی های سبک اکشن است که در تاریخ بازی های کامپیوتری ساخته شده و ایده آن متعلق به آقای تومونوبو ایتاگاکی (Tomonobu Itagaki) رئیس گروه Team Ninja است که به جز این محصول، بازی Dead or Alive را نیز از سال 1998 تولید کرده است. پس از ورود به نسل جدید بازی ها، فقدان یک بازی جانانه اکشن (بخصوص برای PS3) به شدت حس می شد و هیچ بازی درخوری که بازیکنان را در زمینه اکشن راضی نگه دارد، در بازار یافت نمی شد. از این رو دست اندرکاران Team Ninja تصمیم گرفتند تا با بازسازی یکی از موفق ترین عناوین گذشته کنسول Xbox، هم دست به خلق یک بازی تماما اکشن زده و هم قدرت بازیسازی خود را روی کنسول قدرتمندی چون PS3 نشان دهند. برای این کار آنها مجبور بودند از ابتدا تا انتهای بازی را دوباره بسازند و حاصل کار، اثری بی نظیر در ژانر اکشن به نام Ninja Gaiden Sigma بود که اکثر دارندگان PS3 از آن استقبال کردند. در سال 2008 کمپانی Tecmo تصمیم گرفت تا قسمت دوم این بازی را روی کنسول نسل جدید و پر فروش مایکروسافت یعنی Xbox 360 عرضه کند که متاسفانه از کیفیت چندانی برخوردار نبود و خلاف ادعاهای مغرورانه آقای ایتاگاکی از آب در آمد. از این رو ایشان پس از اختلاف با گروه از Team Ninja اخراج شدند. چند وقت بعد قرار شد تا گروهی که روی این بازی کار کرده بودند، اعجاز گذشته را با بازسازی این عنوان روی PS3 تکرار کنند. اما متاسفانه حاصل کار بعد از یک سال چنگی به دل نمی زند و Ninja Gaiden Sigma 2 به هیچ وجه در حد و اندازه های نسخه قبلی خود نیست.

داستان:

یک سال پس از وقایع Ninja Gaiden Sigma استاد موراماسای آهنگر در کارگاهش مشغول کار است که یک مامور CIA به نام سونیا وارد آنجا شده و از او درباره مکان استقرار ریو هایابوسا (Ryu Hayabusa) سوالاتی می پرسد. ناگهان افراد گروه نینجای سیاه عنکبوتی به کارگاه حمله کرده و قصد ربودن سونیا را دارند. با وجود دخالت ریو آنها موفق به این کار شده و کارگاه استاد را به هم می ریزند. ریو به خانه بازمی گردد تا پدرش جو هایابوسا (Joe Hayabusa) را پیدا کند که ناگهان با صحنه نبرد او با رئیس گروه نینجای سیاه عنکبوتی یعنی گنشین (Genshin) رو به رو می شود. متاسفانه مجسمه شیطان توسط ملکه هیولاها الیزبت (Elizebet) ربوده می شود و پدر ریو او را مامور برگرداندن مجسمه می کند. البته در نسخه Sigma 2 بخش های جدیدی نیز به داستان اضافه شده که سه شخصیت جدید ریچل (Rachel)، مومیجی (Momiji) و آیانه (Ayane) در آنها ایفای نقش می کنند.

گرافیک:

وقتی نگاهی به پشت کاور Ninja Gaiden Sigma 2 می اندازید، عبارت "وضوح تصویری 1080p" توجه شما را به خود جلب می کند که نوید بخش یک کیفیت بسیار بالا نسبت به نسخه Xbox 360 است. اما با ورود به بازی متوجه می شوید که نه تنها کیفیت گرافیک بالاتر نرفته، بلکه به علت بالا بردن وضوح تصویر نسخه قبلی (585p) بافت ها همچنان مات و بی کیفیت هستند و برای طراحی بدن شخصیت ها همچنان از یک لایه زننده براق استفاده شده است. در صورتیکه در Ninja Gaiden Sigma بدن ریو کاملا Polygonal بود و برجستگی های هیکل او بسیار زیبا نمود می کرد. فقط زمانی به تغییرات گرافیکی بازی پی می برید که با یک Boss جدید که در Ninja Gaiden II حضور نداشت، برخورد کنید. این بدان معناست که آنها به علت اجبار در خلق این موجودات جدید، تازه نیم نگاهی به قدرت PS3 هم کرده اند. در Ninja Gaiden II ما شاهد دو ایراد بزرگ اجرایی در بحث گرافیک آن بودیم. اولین مشکل به ایجاد برش های تصویری (Screen Tearing) مربوط می شد که با ظاهر شدن مداوم در صفحه نمایش باعث آزار بازیکن می شد و تمرکز را از او می گرفت که متاسفانه کوچترین اصلاحی در این راستا در Sigma 2 صورت نگرفته و ما همچنان هر 10 متر به 10 متر که در محیط پیش می رویم با این پدیده مزاحم رو به رو هستیم. دومین مشکل از دوربین بازی ناشی می شد که در زمان مبارزه با دشمنان و بخصوص هیولاهای بزرگ، به هر کجا که دلش می خواست حرکت می کرد و در 90 درصد قضیه، ریو از کادر صفحه تلویزیون خارج بود! در Sigma 2 نیز این مشکل به قوه خود باقیست و بازیکن باز هم در سکانس های عدیده ای با این مشکل مواجه می شود. تنها اصلاح بهینه این بخش طراحی خون دشمنان است که در اثر ضربه خوردن به اطراف می پاشد که رنگ آنها به تیرگی گراییده و دیگر مثل گذشته بیش از حد در محیط پخش نمی شوند. از این رو چندان روی گرافیک Ninja Gaiden Sigma 2 حساب نکنید.

صدا/موسیقی:

برای یک بازی اکشن نفس گیر، طبعا نیاز به یک موسیقی هیجانی و محرک است تا به بازیکن انرژی لازم را در انجام گیم پلی آن بدهد. بنابراین دست اندکاران Team Ninja به بهترین نحو ممکن و با استفاده از سازهای الکترونیکی مانند گیتار برقی و تلفیق آن با سازهای سنتی ژاپنی، فضای زیبایی به توکیوی مدرن با حضور قهرمانان سنتی داده اند. بدون شک یکی از قوی ترین نقاط این قسمت از Ninja Gaiden صداگذاری آن است که در زد و خوردها با سلاح های مختلف به شدت نمود می کند و باعث لذت بخش شدن هر چه بیشتر این صحنه ها می شود. هر سلاح در برخورد با اشیا و افراد صدای خاص خود را می دهد و شما وجود آن را دستانتان احساس می کنید. البته با تمام این تفاسیر، باید گفت که همه این ویژگی ها در نسخه Xbox 360 هم بود و سازندگان به جز اضافه کردن چند صدا و دوبله برای شخصیت های جدید زحمت خاص دیگری به خود نداده اند.

گیم پلی:

به نظر می رسد اصلی ترین تکته ای که یک بازیکن را به خرید Ninja Gaiden Sigma 2 ترقیب می کند، گیم پلی آن است. مخصوصا که قرار باشد این بازی را با کنترلر منحصر به فرد PS3 بازی کرد. البته این مساله برای سازندگان این بازی نیز بیشتر از موارد دیگرش حائز اهمیت است و همیشه با قدرت تمام روی این بخش کار می کنند. ریو قابلیت های زیادی در انجام تکنیک های نینجوتسو (Ninjutsu) دارد و با هر سلاحی که بدست می آورد (شمشیر اژدها، لونار، نانچیکو، داس غول پیکر و...) حدود بیست مدل حرکت مختلف برای از پا در آوردن دشمن از خود نشان می دهد. به فنون چند ضرب و تمام کننده ریو اضافاتی نسبت به گذشته صورت گرفته که در نوع خود بسیار استادانه و جذاب طراحی شده اند. مثل قبل برای انجام این فنون چند ضرب احتیاج به نورهای باقی مانده از اجساد کشته شدگان دارید که در این نسخه دیگر تجزیه نمی شوند و روی زمین تا مدتی باقی می مانند. برای مشکل دوربین در حین مبارزات تدبیری اندیشیده شده که هرگاه با قاطی کردن آن مواجه شدید، با زدن دکمه R1 اوضاع به حالت اول خود بازمی گردد.متاسفانه بر خلاف تصور هیچ استفاده خاصی از قابلیت Sixaxis کنسول PS3 در روند گیم پلی نشده است که نشانگر کم کاری گروه در این بخش است. از دیگر نکات بارز و وسیع گیم پلی، می توان به حضور سه شخصیت جدید اشاره کرد که هر کدام برای خود گیم پلی ای جداگانه و جدید را دارند و برای کسب مهارت در کنترل آنها بای تمرینات را از سر بگیرید! همین قضیه باعث شده تا تنوع گیم پلی بسیار زیاد شده و حدود یک ساعت به روند کلی بازی اضافه شود.

نتیجه گیری:

در نهایت می توان نتیجه گرفت که از سه Ninja Gaiden ساخته شده در نسل جدید، Ninja Gaiden Sigma بهترین و با کیفیت ترین نسخه این مجموعه به حساب می آید و هیچگونه کم کاری در آن دیده نمی شود. Sigma 2 با تمام دستاوردهای جدیدش نتوانست بهترین باشد و در رده برترین های اختصاصی PS3 قرار گیرد. شاید بهتر باشد که کمپانی Sony در دادن سفارش برای ساخت بازی های انحصاری به برخی کمپانی ها تجدید نظر کند تا ارزش های این کنسول با محصولات ضعیف پایین نیاید. اما اگر علاقه مند به پیگیری ادامه ماجراهای ریو و مجسمه شیطانی هستید (حتی آنهایی که نسخه Xbox 360 آن را بازی کرده اند) جای Ninja Gaiden Sigma 2 در آرشیو شما خالیست.